Kanatsız kuzgunların son orkestrası
Kederin coşkusuyla dolar gönlüm
Ruhumun bu coşkuya olan sonsuz alkışları
Minik bir çocuğun gözlerinde dünyayı gördüm
Azade miyim sanki ?
Zamanın metruk zindanından
Mekanın çürük duvarından
Süzülüyorum işte süzülüyorum sanki...
Tarihe karışmış tozlu rafların arasından
Bir bir dökülen acı gözyaşlarını
İğrenerek topladım hepsini ve zamanın taşlarını
Dinledim dünyanın kahrını yalnızlığın bedbaht dostlarından
Yüzümü kasvetin buz gibi sularıyla kamçıladım
Kestim kollarımı şeytanın hançeriyle
Gökyüzünü yüreğimin aleviyle dağladım
Son kez dans ettim Tanrı'nın makberiyle !
Kayıt Tarihi : 20.1.2023 19:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!