Kahverengini Severdim Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Çamur kahverengi. "Oynama!"
Çikolata da öyle. "Dişlerin çürüyecek"
Bir de "Çocuklar kahve içmez"
Yeterli üç sebep kahverengini sevmek için
Biraz büyüdüm
İzci elbiselerinin çekiciliği eklendi
Hiç iz sürmeden, yavru kurt oldum protokol önlerinde
Olsundu, üç parmağımla selam verebiliyordum ya
Biraz daha büyüdüm
"Acaba emek ne renk?" diye merak ettim
Çalıştım, gece gündüz demeden
Ter kadar şeffaftı önce
Kan kadar kırmızıydı yorulunca
Kan ve ter yere dökülüyordu
Nedense o kızıllık kahverengine dönüşüyordu
Biraz daha daha büyüdüm
"Acaba hayat ne renk?" diye merak ettim
Can denen şey yani
Suladım, sabrettim
Suladım, yeşerttim
Suladım, sıkıldım
Sular gibi yaptım, soldurdum
Sulamadım, kuruttum
Yeşil yaprakların kahverengileştiğini gördüm
Biraz daha daha daha büyüdüm
İlkbaharları sonbaharlara devşirdim
Fiziki haritaların kahverengi kısımlarında dolaştım
Daha da büyüyemedim
Bir sabah kalktım güneşi selamladım
Kurabiye kırıntılı depresyon hırkamı çöpe attım
Umutlarımı paslarından arındırıp, maviliklere daldırdım
Artık eskisi kadar sevmiyordum kahverengini
Hatırı kırk yıllıkmış kahve ve renginin