Kahverengi Gözlerin Şiiri - Hanifi Kara

KAHVERENGİ GÖZLERİN

Kirpiklerin altından, göz kapağın açınca
Ne de güzel bakıyor, kahverengi gözlerin.
Sanki güneş ışığı, gözünde odaklaşmış
Beni her an yakıyor, kahverengi gözlerin.

Birden bire kaynadı, damarda dolaşan kan
Canımdan da ötesin, “canım” desem azdır can
Kalbim küt/küt atıyor, göz göze geldiğim an
Şimşek olup çakıyor, kahverengi gözlerin.

Dilberlikte birinci, güzel sesli, sazlıymış
Nazlım desem az gelir, nazlıdan da nazlıymış
Benim çektiğim çile, bir nazarda gizliymiş
Tüm dertleri söküyor, kahverengi gözlerin.

Kendisini gösterir, her an mahâretiyle
On parmağında gizli, on bir mârifetiyle
Öyle ki bakar bakmaz, aşkın ferâsetiyle
Kalp sırrını okuyor, kahverengi gözlerin.

Aşkın kalbime doğru, ılık/ılık aktıkça
Meri keklik misâli, sen karşımda sektikçe
Göz göze geldiğim an, çeşm-i şehlâ baktıkça
Aşk tohumun ekiyor, kahverengi gözlerin…

Hanifi KARA