Kahverengi Göz Şiiri - Abdullah Sezer

KAHVERENGİ GÖZ

Bir çift göz,
bir insanın hayatını ne denli etkileyebilir ki,
bir çift kahverengi göz, ucu bucağı olmayan bir biçimde,
öylesine derin, öldürürcesine masum,
beni yakan, bir çift kahverengi gözdü işte.

Gök yüzüm gibi, yaşama sevincimi,
umudumu her şeyimi bağladığım
bir çift gözdü sende ki,
şimdi o gözler bitirdi beni, sonumu getirdi,
her şeyimi aldı san ki, umutlarım da,
gözlerin gözlerinle birlikte gitti.

Gözlerinin derinliğinde kurduğum o hayalleri,
gerçekleştiremedim belki, ama acıtan bir kez daha,
hayal kuramamam, hayal kuramam san ki.

Bir çift gözdü hayatımı değiştiren,
dipsiz bir kuyu misali, aldı içine hapsetti beni,
gökyüzüm gibiydi.

Sen gittikten sonra konuşmaya başladım gökyüzüyle,
sen olsaydın, gözlerine bakar söylerdim de,
gökyüzümdü gözlerin.
Gözlerin gitti gökyüzü kaldı şimdi,
ben gökyüzüne anlattım seni,
dinledi, sonrasında hafiften bir yağmur çiseledi,
sen, sen nasıl yaktın ki beni, gökyüzü de ağladı şimdi,

acılar içinde bıraktın benliğimi,
sızladım, kanadım, gözlerin gelseydi,
gerek kalmayacaktı hiç bir şeye şimdi,
ben göremedim gözlerini, bir tek gökyüzüm kaldı şimdi,
yalnızca gökyüzüm kaldı şimdi...

ESİN ZALI & A.SEZER