Kahverengi Şiiri - Murat Yılancı

Pencereyi aç dünya görülsün
Sesime ses ver sevgilim
Sesin sıcak mı soğuk mu
Yağmur çiseliyor inceden
Usulca kayıyor aşağıya
Sonra dağılıveriyor...
Yürek gibi, ben gibi…
...
Durmak gelmiyor elimden
Hayatı orta yerinden
Durdurabilsem keşke
Kahverenginin başladığı yerden
Ya da boğulsam bu gece
Karışıp tuzlu sulara
Yok olsam, son bulsam kollarında
Her damla yağmurla yeniden doğsam
Bu ömür kahverengi kokuyor sevgilim
Damarlarım patlayacak gibi
Seviyorum kahverengi
Seviyorum...
Hava koyu kahverengi
Kahverengi kokuyor saçların
Sesin titriyor sevgilim
Yağmur ıslatmış yüreğini
Her damla titrek
Her ses kahverengi kokuyor...
...
Seni sevmek ne güzel
Güzellikler penceremde
Dışarda bulutlar ve yağmur
Yüreğimde sade bir düş
Buğulu camda parmaklarım
Soğuğa meydan okurcasına
Titrek, mahcup ve mahzun
Dışarda yağmur var sevgilim
Hava kahverengi kokuyor
...
Pencere dibinde bir uğultu
Rüzgarın sesi olmalı
Ah bilsen, bir bilsen; neler fısıldıyor
Anlattığı her hikaye kahverengi sevgilim
Kahramanlardan söz ediyor
Masallardan, peri kızlarından
Ne kadar uzak hikayeler
Her cümle her mekan uzak bana
Gece yarıldı da içine girdi sanki
Nerede kahverengi..?
...
Her soluk buğulu ve
Delmek istercesine buğuyu
Kaydırıveriyor elini camdan aşağıya
Herşey geldiği yere
Önce toprağa sızıyor
Sonra yukarı, gökyüzüne dönüyor
Gökler yüzümde,
Yüzüm sana dönük
Yağ sevgilim, yağ
Havada kahverengi kokusu var...