Kahverengi Şiiri - Hüseyin Gürlük

Toprağa düşmüş hayallerim var benim,
Çiğnenen yalnızlıklardan dem vuran.
Karıncaların çekiştirdiği iki uçtan.
Ne zaman buğulu sesi duyulsa dans ederken,
Büyülü bir üfürükle,
Gidip gelirken adımların üzerinde hayallerimin,
Upuzun sessizliğim bozulur.
Bozulur uzun sarkacım.
Kahverengi uçurumların dibinde.
Tutunur bir el,
Bir daha düşmesin diye yerlere.
Mesafelere düşman hayallerim var benim.
Zamanın kısaldığı yere gidelim.
Yaprakların yere vurmadığı, sevindiği yere..
Saniyeler geçerken tik takları sarkacın,
Altımızdan geçen uzun geceler gibi,
Yaza dönüştüğü zaman,
Bir kahve kokusu daha içerken,
Karıncaları kovalım.
Bırakalım süpürülsün yer kuruları.
Ve camdaki damlacıklar süzülürken,
Bir dong sesi daha duyalım,
Kuyuların en dibinden yükselen.
Sarkaçlı saat, yapraklar sonbahar neyi..
ve sen..
Tut elimden...