Kahverengi Şiiri - İzzettin Akyapı

Kahverengiye büründü gökyüzüm
Bulutlar tel tel kıvrılmış ve kapkara
Sarmışlar tebessümler içindeki güneşi
Kirazlara saklanan incileri
Sevinç yağmurlarında sırılsıklamım
Çivilendim olduğum yere
Yaklaştıkça fırtınam tüm renkler kahverengi
Yıldırımlar yağdırır yüreğime
Ritmini değiştirdi çözüldü dizlerim

Canlanıverdi mazideki bedenim
Eski dostum sessiz gece misafirim
Tavanda tozlanmış mutluluk tualini
Sevinç ışıklarıyla siler gözlerim
Ellerim kelepçeli başımın altında
Seyre daldım gizlice tebessümler içinde

Fısıldar kalbim ismini beynime
Kulak habersiz, dil habersiz kararımdan
Sakınırım seni bedenimden tenimden
Korkarım titrerim gerçeklerden
Paylaşamam bilirim alırlar seni fikrimden
Zaman pınarım durgun yol alırken
Çarpıldı sularım kahverengi taşlara
Savruldu koştu adeta susuz kalan güle
Yumuşak yaprağında duruldu
Karıştı toprağa ulaştı damarlarına..