Ağır olan fincanın dibindeki telve miydi yoksa falı mıydı bilmiyorum...
Ama ne olursa olsun hiç unutmuyordum saklambaç oynadığım çocukların isimlerini.
Ve ellerini... Beni sobelemeye hazır.
Saat kaçtı bilmiyorum, uyanmıştım uykudan. Saate bakmayada lüzum görmemiştim zaten. Zaten güneşte yoktu.
Akşam mıydı yoksa sabahın son karanlığı mıydı bilmiyorum, uyanmıştım işte bir vakit.
Ve bir bardak suyla temizlerken ciğerlerimi, beynimin en nikotinsiz kısmına sızan adını çıkarmaya çalışıyordum sessizce ve senden habersiz.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
'KAHVE'
ÇOK GÜZEL,SEN GÜZEL SESLENDİRMEK :))TEŞEKKÜR EDİYORUM
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta