Kahvenin Hatırı Şiiri - Ayten Özgün

Ne zaman senden gitmeye kalksam
Kalbim isyan ediyor gitme kal diyor
Yeniliyorum yüreğimin sesine
Olmuyor sevgili sensiz olmuyor

Şiirler yazmak istiyorum senin adın
Bana artık haz vermiyor
Hiç bir şeyden tat alamaz oldum
İçimde kocaman bir boşluk var

Her gün dirhem dirhem tükeniyorum
Seni kaybetmenin korkusu ile
Olmuyor sevgili gün akşam olmuyor
Geceler sabaha ermiyor

Yanıyor sönmedi içimde ki ateş
Sönmek bilmedi bir türlü
Eskiyi hatırladım birden bire
Oturdum bir ağacın altına

Diktim gözlerimi bir noktaya
Çok eskilere götürdü beni
Seninle bu ağacın altına oturmuştuk
Hayaller kurup dilekler dilemiştik

Kahvenin kırk yıllık hatırına
Hayali kahvemizi yudumladık
Kırk yıllık kahvenin hatırına
Kahvenin telvesinde fal bakmıştık

Ayrılıyordu yollarımız kahve falında
Çok üzülmüştük gözlerimiz yaşarmıştı
Birden rüzgar çıktı ardından bora fırtına
Ağacın yaprakları döküldü savruldular her bir yanar

Yağmur başlamıştı bardaktan boşalırcasına
Sığınacak bir yer yoktu iliklerimize kadar ıslanmıştık
Şimdi düşünüyorum da hani kırk yıllıktı kahvenin hatırına
Baktığımız kahve falında doru çıkmıştı fal aslında
Daha o zaman yollarımız ayrılmıştı seninle