Kahven Şiiri - Resul Aslan

Kahven öptü dudağımdan
Peşi sıra çikolatalarım
Acı, tatlı, tuzlu dilim
Şaşkına döndü tat tomurcuklarım
Gıyabında sevişiyorlar sevgilim
Utandırıyorlar gönlümü benim
Onca aile büyüğünün yanında
Şehvetle ruhumu esir alıyorlar
Çiçekler gülüp duruyorlar
Orta yerdeki masada
Aşık oğlan, şaşkın oğlan diyorlar
Kaldım bin bir kargaşada
Terliyorum habire
Sanki oda cehennem sıcağında
Vuruldum adeta mahcubiyetle zincire
Hadi ama sevgilim
Göz kırp da babana
Son bulsun bu işkence bana