Kahveler Şiiri - Gürbüz Papağan

İlk başta can sıkıntısı diyerek başlar,
Gelir parti parti okeyler, taşlar,
Yorulur bedenler ağarır saçlar,
Garibin gençliğini çalar kahveler,

Çayına, sigarasına derken başlar kumara,
Cebindeki yetmez toplar borç para,
Yırtık ayakkabı düşer yollara,
Garibi yaya koyar kahveler,

Zifirli çay, sigara dumanı başının tacı,
Evde ana baba herkes olmuş yabancı,
Evvel bir evi vardı şimdi ise kiracı,
Garibi yuvasız koyar kahveler,

Genç yaşında sarar her bir hastalık,
Nefesi daralır başlar öksürük,
Bir ilaç almaya yoktur metelik,
Garibin parasını çalar kahveler,

Hastalık kapısı, cahillik yolu,
Bir bir unutturur işi, okulu,
Sefalet, yoksulluk, pişmanlık sonu,
Garibin aklını çalar kahveler,

Önce eğlenceydi şimdi işkence,
Ara sıra giderdi şimdi her gece,
İşinin başında uyuduğu olur günlerce,
Garibi işinden eder kahveler,

Bin bir umutlarla evinden çıkar,
Kapı kapı çalıp iş var mı sorar,
Kapanır kapılar hep birer birer,
Garibin umudunu çalar kahveler,

Ne evde ekmek ne cepte para var,
Bakkala manava çoğalır borçlar,
Artık tek kurtuluş olur intihar,
Garibi mezara koyar kahveler,