Kahvehane//kıraathane Şiiri - Suphi Sekü

Ne kıraat ne kahve, yermeyi demleyen çay
Gençliği vuran deprem, orta yaşı kıran fay
Bilmeyen çok bilmişler, ülkeyi kurtarmakta
Ellerinde uçurtma, ayaklarında kaykay

Kimi düzen devirir, hınç alır kana kana
Kimi işi öğretir, iş bilmez bir bakana
Kimi almaz hızını, tüm dünyayı kuttarır
Kimisi ahkam keser dönüşür bir hakana

Evlat çalışa dursun baba orda pinekler
Kimi kağıt, kimi zar, oyuna oyun ekler
İdrara fırsat bulmaz, çünkü joker elinde
Adeta narkoz almış, bayram etsin sinekler

Kahveci çok aydındır, oyuncu çok medeni
Kitap gibi okurlar, geleni ve gideni
Kimin müşkili olsa, hemen iş bitirirler
Varmı daha hızlısı, varmı önde gideni

Konu inşaat olsa, hemen gelir bir yazboz
Kesilir ve biçilir, sekise inmez dokuz
Ve inşaat tastamam, hemen proje bitmiş
Sonra bir oyun başlar, hepsi hayal, hepsi foz

Hem dini hem dünyayı çok iyi bilenlerdir
Meleğe günah yükler, günahı silenlerdir
Adalet kantarında, mizan sağlayan topuz
Hak, hukuku, herkese eşitçe dilenlerdir

Kendimize soralım işin aslı böylemi
Tahammül edermiyiz, iğneleyen söylemi
Nur tupu pak günlerin kanına girmıştik biz
Hak söyler koca şair, anlamışız, öylemi

Oyun masalarında, tembellik bölük bölük
Kan bitmiş umutlarda, benizler solgun, ölük
Günü öldürmek için, emek araya gider
Hayat midesinde kurt, rızkın sırtında sülük

Gücenmeyin dostlarım, bitti kıraathane
Ne yazı ne kıraat, artık bunlar efsane
Asıl madeni sattık, bunlar naylon imalat
Gidilecek yer yokmuş, hepsi ucuz bahane

Gelin bu kahveleri yeniden devşirelim
Kıraat balonunu yeniden şişirelim
Tekrar çıksın göklere, ufkumuzu doldursun
Aşımızı kadimin közünde pişirelim