Ne aç kalmak kesti, ne küfelik olmak
Ne geçen yarınlara ağlamak
Ne ağlayan çocuklara sarılmak.
Bu hayat öyle bir kumar ki;
Ne ası koruyor,ne dö peri el açıyor
Yani dostlar bu oyun kahveciye oynanıyor!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta