Ne aç kalmak kesti, ne küfelik olmak
Ne geçen yarınlara ağlamak
Ne ağlayan çocuklara sarılmak.
Bu hayat öyle bir kumar ki;
Ne ası koruyor,ne dö peri el açıyor
Yani dostlar bu oyun kahveciye oynanıyor!
Kayıt Tarihi : 16.10.2005 11:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!