Ses iç tellerimizde titremeyince
Duyurur mu ki kelamını!
Bir çocuğun kendi kaygısıyla göklere sunduğu
Uçurtmasına ağlaması gibidir belki de yalnızlık
Nisan çiçeklerinin suskusu
Ve ruhumuzun asırlardır bulunamayan yontusu
Bu yüzden bitmez mi ansızın çıkıveren hoyrat bir rüzgârla!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim