Sanırım düşüncelerim ile birlikte şiir dolu bir kuyuya attın beni, Yusuf gibiyim şimdi
O kahve rengi şiir kuyusunda mavi bir kalem olarak çıkmak istemiyorum
Yusuf et beni
Tanrım hayır tabiiki saçmalıyorum
Kırılganlığıma dokunup durma be adam bölündükçe bölünüyorum
Kırıldıkça çoğalıyorum
İçimde kaç kadın var haberin bile yok
Katil olmak üzere yazıyorum tüm bunları
Yazdıkça çoğalıyorsun kıyımda köşemde yazdıkça yalnızlaşıyorum..
Hadi bırakta beni kendi kıyıma vurayım
Git diyorum git
Neden bekliyorsun yalnızlıgımda
Beni kahvemin soğukluğunda bi başıma bırak
Ya da imlâla beni
Bilmiyorum işte nokta koy parantez kapat falan filan
Kayıt Tarihi : 15.12.2014 15:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!