Kahve rengi Şiiri - Nevin Akbulut

Gözlerimden kahve içmek isteyen adam
Bir daha kimse bakamayacak gözlerime böyle puslu ve kahverengi
Kırk yıllık hatırı olan kahvemiz çoktan doldurdu son kullanma tarihini
Gözlerim bir daha bu kadar kahverengi olmayacak,
Sen o kadar baktın ki,
Rengini ç/aldın kahvemin,
Hiçbir kahve o kahve gibi kokmayacak

Ben herkese kahverengi görüneceğim ama
Hiç birisi senin gibi göremeyecek
Serin ve derin
Kahverengi gözlerime kimse şiir okuyamayacak
Şiir okurken bir daha gözlerim böyle ışıldamayacak
Yalnızlığın rengi bundan böyle kahverengi olarak anılacak

Ben hep o bıraktığın kahvede olacağım,
Kahvelere inat çay içeceğim.
En demlisinden,
Kahveye en yakın renginden.

Ama gözlerim
Kimseye kahverengi bakmayacak
Sana bakarkenki kadar kahverengi olamaz çünkü bir daha

Ben hiçbir zaman böyle kahverengi olmamıştım,
Böyle kahve kokmamıştım hiç
Şimdi kahveliğim kadar yalnızlığım.
Bir kahve içiminde gelsen,
Bir içimlik bakışsak yine
En kahvesinden.

Özledim seni
Bir kahve içimliğinde doyacak kadar.

İçsek ve gitsek
Kahvemizi
Kahve içecek kadar tanımış olsak birbirimizi
Kahverengi bir düş kalsa geriye
Yalan olsa
Ama acıtmasa

Kahve kadar tanısak birbirimizi
Kahve içiminde
Fazlası olmasa
Azı karar çünkü

(Yirmi Dokuz Ağustos İki Bin On İki 13 10)