Çaya Methiye Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Gördüm ki şu şâirler hep
Kahveye dizmiş methiye.
Merak ettim, nedir sebep,
Çayın neyi eksik diye.

Her yerde ovada, dağda,
Tarlada, bostanda, bağda,
Her vakit ölüde, sağda,
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Kış vakti soğuk, ayazda,
Tam tersi sıcakta, yazda.
Düğünde, dernekte, sazda,
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Garip, fakir bundan içer.
Dertli ise, gâmdan geçer.
Hasta, limonludan seçer.
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Mütevâzidir zâtında,
Lokum istemez yanında.
Zürefânın her katında,
Ne dersin, kahve mi çay mı?

İkramı gönülden kopar.
Sohbet muhabbete sapar.
Evimiz onsuz ne yapar!
Ne dersin, kahve mi çay mı? 1

Pirân dâima anlatır.
Belki inanan da vardır.
Derler ki iman artırır.
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Kahveyle bir derdim yoktur.
Bana birden fazla çoktur.
Kırk yıla da karnım toktur.
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Yûnûs ki demsiz yazamaz.
İrfan tarlasın kazamaz.
Beyim, âdetin bozamaz.
Ne dersin, kahve mi çay mı?

Nisan 2015

Zürefa: Zarifler, kibarlar, üst sınıf
Pirân: İhtiyarlar, yaşlılar, öncüler