Kahve Kokusu Şiiri - İlhan Sağ

Sen, en koyu kahve kokusu;
Bir fincan daha eşi olmayan,
Kendi içinde kaynayıp asla soğumayan,
Ve sadece kendince seçilmiş olanlara kokan.

Sen, en koyu kahve kokusu;
Aşka küsmüş kalbimin vazgeçilmezlerini uyandıran,
Havayı fırtına gibi sarıp beni benden alan,
Gözlerimi kan çanağı gibi bırakıp giden, ardına bile bakmadan…

Sen, en koyu kahve kokusu;
Hayatımda, içimde, damarlarımda dolaşan,
Ama kendini ulaşılamaz kılıp bilinmezlere saklanan.
Arada bir ortaya çıkıp, bir fincanın dumanından göz kırpan…

Sen, en koyu kahve kokusu;
Taneleri cennet bahçelerinden çalınan,
Perilerin nurdan değirmenlerinde toz halini alan,
Ve sadece kendince seçilmiş tek bir dudağa helal olan…

Sen, en koyu kahve kokusu;
Sanki bir anda düşlerimden dünyama dolan,
Kahverengi gözlerine ilk baktığımdan beri
Her nefes alışımda burnuma sen kokan…

(Ekim- 6 kasım 2007) Kahve gözlüme...