Kahve Kokusu Şiiri - Sakin Karakaş

Bir tebessüm beni alır götürür.
Ruhumu hep okşar kahve kokusu.
Kırk yıl öteden bir selam getirir.
Maziye bir bakar kahve kokusu.

Buram buram dostluklar telvesinde
Acısı dostluğunda ötesinde.
Kekremsi bir tat sunar nefesinde.
Dost okur, dost yazar kahve kokusu.

Kuş konmuş ya bir ağacın dalında.
Bir gizem, mana ararsın falında
Falın çıkar neyse yazar alında
Gönülleri çalar kahve kokusu.

Tad kalır damakta haz şekerinde.
Bir fincan da tüterken tam yerinde.
Hoş bir iz bırakır gönül ferinde.
Alemi gezdirir kahve kokusu.

Köpüğüne daim anlam yüklenir.
Cezve de köpürür başı beklenir.
Fincana sırayla köpük eklenir.
Mis gibi dost tüter kahve kokusu.

Sakini kırk yıl hatır var özünde
Bakır cezve bir ateşin közünde.
Muhabbet gerektir yarin dizinde.
Saz olur, söz olur kahve kokusu