Kahve ile cay Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Kahveyle Çay Arasında

Kahve,
tek başına içilir bazen —
acıtır ama ayıltır.
Çay ise
sohbete çağırır;
demlenmeden sevmez seni,
kırılırsın aceleye gelirse.

Kahvenin hatırı kırk yıl,
ama çayın gönlü geniştir.
Bir dostluğa her yudumda
biraz daha yer açar.

Kahveyle düşünürsün,
çayla anlatırsın.
Kahve; “sana anlatamam” derken,
çay; “seni dinliyorum” diye tütmeye başlar.

Yorgunsan,
kahve “kalk” der,
çay “otur biraz”…

Kahve geceden kalmadır,
çay sabaha umutla uyanır.
Kahve seni kendinle yüzleştirir,
çay, kalabalıkların ortasında bile
yalnızlığını yumuşatır.

Kahve cesurca acıdır,
çay, sabırla tatlılaşır.
Kahve seni kendine getirir,
çay seni kendinden götürür —
bir eski aşkın bakışı gibi…

Kahve; “ben buradayım!”
Çay; “hep buradaydım…” der.

Ama en güzeli nedir bilir misin?
Biri seni unuttuğunda,
diğeri seni hatırlatır.

Bir yudum kahvede hatıralar,
bir bardak çayda kabullenme saklıdır.

İkisi de sıcaktır,
ama biri yakar,
öteki ısıtır…