Kahve Gözlüm Şiiri - Celalettin Tokmak

Eğer ayrılıktan söz edeceksen
Konuşma orada dur kahve gözlüm.
Şu bahar ayını güz edeceksen
Mevsimlere zincir vur kahve gözlüm

Vacip oldu senle sürmek sefayı
Bulamayız gayrisinde vefayı
Eylediğin bunca cevr-ü cefayı
Görenler “çok ayıp” der kahve gözlüm.

Senden gelen dertler sanma ki çilem
Neşedir gönlüme verdiğin elem
Tâ ezelden yazmış ilahi kalem
Bizim kaderimiz bir kahve gözlüm.

Derman mı bırakır ayrılık kulda
Meyve mi büyürmüş kırılan dalda
Sen başka kollarda, ben meçhûl yolda
Yoktur bundan büyük şer kahve gözlüm.

Durma göz kırpıver sevgiden yana
Kaybetme korkusu tak etti cana
Gönlümün kapısı açıktır sana
Haydi utanmadan gir kahve gözlüm.

Girince unutma kapat kapıyı
Sana verdim oradaki tapuyu
Görmesinler sevda denen yapıyı
Arkadan sürgüyü sür kahve gözlüm

Gözlerinde kaybolup da yittiğim
Ağısını, bal edip de yuttuğum
Seninle vuslata adak ettiğim
Al-kınalı bir koç var kahve gözlüm

Şifa ettim koynundaki terini
Sen olmazsan kim doldurur yerini
Hangi âşık terk eylemiş yârini
Git de bir bilene sor kahve gözlüm.

Her şeyim eksiktir, her şeyim noksan
Şu gönül hanemde eğer sen yoksan
Sen beni ölmeden cennete soksan
Dünya Celâli’ye dar kahve gözlüm

16 Mart 2013 Sivas