Kahve Falı Şiiri - Mehmet Şahin 11

Bir mekâna geldin,
Bir kahve söyledin,
Çok geçmeden geldi.
Aslında kahvenin geldiğini bile çok sonradan fark ettin.
Daha bir yudum bile almadan soğumaya başladı

Parmağın masadaki
Ağaçkabuğu desenlerde.
Gözün de sanki orada gibi ama aslında
Gözünle,
Kulağınla,
Her şeyinle,
Sen;
Köşedeki masadasın.

Onun sesini duyunca,
O kalabalıkta
-başka bir şey duymuyorsun mesela-
Öyle mutlu ki...
Hayranlığın gitgide artıyor.
Seninle de böyle mutlu olsun istersin.
Bu tabiatın,
Bu harikalığın bir parçası olmak istersin.
Göğsünde tarifsiz bir ağırlaşma başlar.
Çünkü
Hayal etmeye başlarsın.

Evlenirsiniz,
Çoluğunuz çocuğunuz olur.
İhtiyarlığa kadar giden kusursuz bir hayatı
Birkaç saniyede yaşarsın.

Artık geriye sadece
Gerçeğe dönüşmesi kalmıştır ki
Tam o an,
Yanındaki adam,
Kolunu

Onun omzuna atar.