Kahtamın Gülüydün Mejo

Ben çocuktum sen de gençtin,
Sağır dilsiz ama güleçtin…
Can sıkıntımıza efkârımıza,
Reçetesiz ilaçtın…

Gelirdin demirciler çarşısına,
Geçerdin babamın karşısına…
Çok sevinirdi görünce seni,
Sanki kavuşuyordu kardeşine…

Fırında alırdım sıcacık pide,
Helvasız olmazdı asla…
Elleriyle dürüm yapardı babam,
Suyu verirdim tasla…

Bilmezdin Türkan Şoray’ın ismini,
Kalemsiz çizerdin resmini…
Tekrarlardın yaptıklarımı,
Satmazdın dostunu hısımını…

Kâhta’mın gülü MEJO dostum benim,
Keklikler yüzünden lime lime bedenim…
Senin tırnağına kurban olsun kalleşler,
Mert olsun isterim gelenim gidenim…