Kahtam Şiiri - Mehmet Sait Uluçay

Rüzgarı garip, güneşi garip
Talihi garip, insanı garip
Lebi çatlamış toprağı garip
Bahtına kurban olduğum Kâhta’m

Hüznüm, kederim, göz aydınlığım
Ak şafağına bel bağladığım
Bahtına gizli gizli yandığım
Nefesim, suyum, ekmeğim Kâhta’m

Lütfu hoş, kahrı hoş, sevgisi hoş,
Nemrut’ta güneşin doğuşu hoş,
Kültürün, tarihin, mirasın hoş,
Kara sevdamın ateşi Kâhta’m

Ruhumdasın sen, divanem oldum
Benim Leyla’msın, mecnunun oldum
Bir tel saçının esiri oldum
Derdinle ölmek özlemdir Kâhta’m

Kara kuşuyum tepelerinin
Cenderesiyim köprülerinin
Tarih diliyim kalelerinin
Çocuklarımın umudu Kâhta’m