Kâhta Tarihi Şiiri - Mahmut Cantekin

Efil efil yeller esti Nemrut’tan,
İzler kaldı kanla geçen zamandan…
Tarih ağlar kılıç tüfek baruttan,
Haramiler çıkmaz yoksul harmandan…

Nice zorba kan akıttı toprağa,
Ateş verdi kerpiç dama çardağa,
Dal kırıldı hüzün düştü yaprağa,
Canlar yandı nefret kusan fermandan…

Toprağından koparıldı fidanlar,
Kelle aldı kuytu yerler zindanlar,
Kurban oldu mala mülke vicdanlar,
Zulüm kesti tüm bedeni dermandan…

Kan ağladı üç beş kılıç artığı,
Kin nefretti kalan ömrün katığı,
Çalıp çırpmak haramzade mantığı,
Göz kör haktan kulak sağır âmândan…

Cantekin der; döndüm baktım geriye,
Kemiklere toprak olmuş deriye,
Zulüm çarkı sanki takmış seriye,
Kan gözyaşı figan çıkar kemandan…