Kâhta Özlemi Şiiri - Baki Ortak

Ah Kâhta’m…
Bir bilsen, hasretin içimde nasıl büyüdü,
Bir bilsen, sessiz gecelerimin hangi ucunda
Senin adınla titreyip duran bir ateş saklı…

Dağlarının rüzgârı yüzüme dokunur gibi olur bazen,
Bir türkü başlar kulağımın derin yerlerinde,
Su sesine karışır toprağının kokusu,
Ben uzaklarda bir sürgün gibi yürürüm.

Yollar uzar, gölgeler düşer,
Ben Kâhta’ya tutunmuş bir çocuk nağmesiyle
Yüreğimi avuturum.
Her sabah biraz daha seni anımsayan bir güneş doğar içime,
Her akşam, “dön artık” diyen bir karanlık çöker.

Ey benim memleketim,
Havanda taş gibi ağır bir özlemin var senin.
Ne zaman bir güvercin görsem
Kanadında senin haberini ararım.
Ne zaman bir su içsem
Dicle’nin suyundan bir damla düşsün isterim dudağıma.

İnsan bazen neyi kaybettiğini
Uzak düşünce anlıyor ya…
Ben seni kaybetmedim aslında,
Yalnızca mesafelere bıraktım kokunu, sesini, nefesini.
İçimde büyüyen boşluğu dolduran tek şeysin sen.

Anlatması zor…
Bir sel olur çağlar içimde senin adın,
Bir yangın olur yanar,
Bir çiçek olur açar,
Bir mezar taşı olur susar.
Hepsi sensin, hepsi bende senin izinden kalanlar.

Kâhta’m…
Bil ki nereye gidersem gideyim
Bir köşede sen oturuyorsun hâlâ.
Bazen çocukluğumun kapısını çalıyorum içimde,
Bazen gölgene sığınıyorum
Bir anne sıcaklığında.

Ve şimdi…
Nemrut’un görkemi giriyor aklıma,
Güneşin doğuşu bir mucize gibi iner omuzlarıma;
Sanki her ışık demeti
“Kahta’ya dön” diye fısıldar kulağıma.
Tarihin sessiz bekçisi Karakuş,
Başında kuş tüyü gibi bir hüzün taşır.
Onu her düşündüğümde
Senin geçmişine duyduğum saygı büyür içimde.

Kahta Çayı’nın serinliği gelir sonra,
Bir yudum alsam da içimdeki yangını söndürsem derim;
Çay kıyısında oturan çocukluğumu ararım,
Suya düşen gölgemde
Kendi özlemiyle büyüyen bir yürek görürüm.

Ve misafirperverliğin…
Ah memleketim, o bambaşka.
Kapısı hiç kapanmayan evler,
“Buyur gel” diyen gönüller,
Bir tas çorbanın yanında verilen samimiyet…
İşte ben en çok onu özledim;
İnsan sıcaklığını, yürek genişliğini,
Sende hiç eksik olmayan o yiğitçe selamı.

Şimdi söyleyemediğim ne varsa
Bu şiirin damarlarında akıyor,
Her mısrada sana kavuşma isteği büyüyor.
Son dizesi memlekete selam olsun:

Kul Ortak der:
Bu özlemin adı benim yüreğimde hep Kâhta,
Ve bu satırların altına düşen mühür:

KUL ORTAK