Kahroluyorum sensiz bu yuvada

Nede erken ayrıldın aramızdan sevdiğim
Arıyorum köşe bucak hayalin karşılar beni
Uzatırım elimi sonu görünmeyen meçhul boşluğa
Kahrediyor beni sensiz yaşamak bu yuvada

Gelinliğini koyacağım yattığın odaya
Açmadan soldu diye yazacağım kabir taşına
Dört yavru bıraktın boynu bükük tek başıma
Kahrediyor beni sensiz yaşamak bu yuvada

Tutacağım yasını yaşatacağım kalbimde
Yavruların boynu bükülmeyecek katlanacağım hasrete
Bir anne bir baba şefkati ile saracak kollarım sevgiyle
Kahrediyor beni sensiz yaşamak bu yuvada

Vasıf’ım hasretliğine dayanmak zor alışacağım
Dayanmalıyım bıraktığın emanetlerin hatırına
Seni ne çok sevdiğimi bilirdin ruhum senle
Kahroluyorum sensiz yaşamak bu yuvada

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
8.6.1990