Kahrolsun Oligarşi! Şiiri - Haydar Metin

Kahrolsun Oligarşi!

Ilk Ateşi Fransa´dan
duman kokusu birazda Che li..
Memleketin çöplüklerinde
ekmek toplayanlar
arkasız,
oraya buraya itilen yoksullardı,
dilleri avurdunda hapis,
“demek kaderim bu“ diyordu!
Tespit;
Ön nüve bilinçsiz ve yalnızdı!
Disiplin boşluğundan kayıp düşenleri
Yani onlara Oligarşiyi ögretti komutan!
Mayıs 29 da
Yeşile sığınan yitik emir
pis eliyle kızının başını okşuyor
ve Aylardan 30 Mayıs, nefret bıçakla kuşanmış
ve kesip aldı dalından tomurcuğu
ve o vakit küfürün bini bir paraydı..
Yalanlara kesik atanın selamı öyle sertti ki,
sistemleri çöktü yankilerin
Devrim, illaki kesintisiz olmalı diyor, kara bıyıklım!
Dağdan geceye inen ay ışığında
3 ingiliz Radar teknisyenine
3 fidanı anlattı, sert bakan gözleriyle ve dediki!
Emperyalizm, bil ki dünyamıza tehlike!
Sol eliyle Ephraim Elrom´u
dört kollu kayıkla cehenneme uğurlarken!

Yoldaşlar sıyrılıp inmedi çatıdan
tükürdüler yarının salak masallarının yüzüne yüzüne!
Kana kesen Kiremitlerden aşağıya!

Biri Samanlıkta sus pustu
ve düştü yollara yollara kimsesiz
Az gitti uz gitti
ve dediki
bu ölümsüz sevday bir hasretmiş
dikine yuvarlanan sevgi yumağında
ol KIZILDERE kanlara durduğunda!
Kanat süzdü sevginin komutanları
indiler Taksim meydanına
ellerinde dürülmemiş bayraklarla!
Üçü, kınsız Sürmene bıçağına yemin ettiler
Taa Kızıldere, Gemerekten Mirik Mezrasına dek!
Hasrettin delirmiş öfkesi avcunda toplandı
Ve vurdular yumrugunu Zaman Tuneline,
acının küf tuttugu yılları, tozu dumana katarak!

Haydar Metin