Ah ömür kadilim! !
Yanarsın yavaş yavaş
götürürsün kaderin son vade denen vaktine beni
sevinçlerini yaşamın takarsın saçlarıma
hüzünlerini ve acılarını da bırakırsın har gibi yüreğime.
Ruhumun değişken dalgaları,
bir seviçlerimle oynaşır köpüklerinde
bir acılarımla.
Boynum kıldan ince kadere karşı!
Adına kader demeseydim
bunca şahit olduğum kıyıma
yüreğim çatlardı orta yerinden de
bedenim çürür giderdi matemlerden.
Dünyaya inmeseydi keşke
masum bebeklerin teninde KÖTÜLÜK.
İYİLİK illa dayanacak ebediyete kadar
belki dahada güçlenerek
bazende küllerinden doğarak yeniden
Ama insanım ya! ! ! !
yufka yüreğim her gördüğüm, duyduğum
ölümden alev alıyor yeniden
ve dudaklarımdan küfür dökülüyor
KAHROLSUN KÖTÜLÜK.
Kayıt Tarihi : 21.8.2012 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İYİLİK illa dayanacak ebediyete kadar
belki dahada güçlenerek
bazende küllerinden doğarak yeniden
Ama insanım ya! ! ! !
yufka yüreğim her gördüğüm, duyduğum
ölümden alev alıyor yeniden
ve dudaklarımdan küfür dökülüyor
KAHROLSUN KÖTÜLÜK..............alev yavuz
Yürek dayanmıyor- kötüklük biz insan oğlunun canında teninde mikrop gibi üreyince-insanlığımızdan utanmak elbet doğal- İnsan kutsal mukkades varlık sevgiyle merhametle hoş görüyle yaratmış yaradan- duyarlı yüreğinizi saygıyla alkışlıyorum...
TÜM YORUMLAR (2)