Kahrolsun Şiiri - Ayşe Mızrak

KAHROLSUN
Hep böyle uzun mu sürer acılar?
Kalbi taş etmeye yeminli gibi.
Susmanın külfeti konuşmaktan çok ağır,
Affetmek, hangi maddede imkânsız
İhanet mi yoksa af mı daha imansız?

Kaç yıl sürer bir sızı, söyleyin kaç yıl sızlar?
Affetmemi çaldılar ihanetkâr hırsızlar.
Kayboldu mu şimdi cennet ahirimde,
Kirlendi mi her suret şu anda zahirimde,
Nerde güven nerde o paylaşmışlık nerde?
Hep böyle kısa mı sürer iyi şeyler!

Ah dünya ah! Merdivenin ortasına getirdin beni.
Aklımı zayi ede ede, kalbimi paye ede ede,
Beni benden ede ede...
Götürdün ellere sürgün eyledin beni!
Ah dünya ah seni de affetmiyorum!
İki zalim kul müsveddesine çizgi eyledin beni.

İyi niyetim işgal altındaki bir ülke.

Ne zaman geçti hüviyetim ahlak dışı bir mülke?
Hüviyet, kimlik yani kirli ele geçerse,
Kirlenir mi kişilik, pislenir mi ki söyle!

Altın düşmekle yere kaybetmez değer derler,
Üstüne sıçrayan çamur nasıl çıkar ki söyle?
Sökül ey zihnim sökül! Sökül diyorsam.
Dökül ey dilim dökül! Dökül diyorsam.
İçinde kalan kusmuklar boğazında duracağına,
Durup böyle bir yumru, seni boğacağına,
Sökül, dökül, kus, onlar boğulsun!

Söyleyin kaç yıl sürer bir acı?
Kaç yıl deşer bir neşter bir kalbi, kaç yıl?
Dökülmezse, saçılmazsa, atılmazsa dışarı,
Ömür boyu!

Kahrolsun affetmeyi yüreğimden sökenler!
Dost görünüp şerbete gizli ağu dökenler!
Kahrolsun iyiliğe ihanetle gelenler.
Yüzüne gülüp arkandan türlü iş çevirenler,
Kahrolsun!