Kahrolsun. Şiiri - Alihan İşcen

Artık dayanamıyorum yokluğuna.
Alışırım sandığım hiçbir şeye alışamadım.
Yaparım gibi geldi başta unuturum sandım ama olmadı işte.
Dalıp gittiğim her saniye mutlu günlerimiz geliyor aklıma.
Ne çok anı bırakıp gittin öyle birini unutsam diğeri tutuyor yakamdan.
Öyle yoruldum ki, öyle tükendim ki.
Yemin ederim hiçbir şeyin anlamı yok hayatta.
Sadece akşamı edip sabah olması için yaşıyorum.
Ve inan çok özlüyorum...

Eskisi gibi gülmüyorum artık.
Gülemiyorum...
Ne zaman mutlu olduğumu sansam yokluğun geliyor aklıma ve inan mutlu olmayı hak etmeyen biri olduğuma öyle inandırmışım ki kendimi, o an dünyanın en mutlu insanı olarak kahkahaları hak etsem de olmuyor, gerçekten gülemiyorum.

Sadece sana değil sitemim mutlu günleri bırakıp gidenlere,
Sebepsiz yere can yakıp, yıkıp gidenlere;
Ah o zamansız gidişleriniz.
O zamansız bitişleriniz.
Aptalca bahaneleriniz.
Hepsi sizlerle birlikte kahrolsun.
Yanınızda mutsuzluğa razı olan o insanların nefretleri ile kahrolun,
Ömrünüz o doğru insanı arayışla geçsin.
Bulamayacağınız o ütopyanız ile kahrolun.
Ve o son nefesinizi vermeden de aklınıza gelelim ve son nefesinizde de kahrolun.
Her saniye acı içinde kalırsınız belki yine sizden çok biz üzülürüz halinize.
Olsun mutluluk için sevmedik üzülsek de siz hep kahrolun.