Kahrolsun Şiiri - Metin Solak

Mazlumların feryadına,
Ağlamayan göz kahrolsun!
İnsanda insan adına,
Sızlamayan öz kahrolsun!

Hakikatı edip beyan,
Söylemeyen söz kahrolsun!
Yakıp sineleri büryan,
Eylemeyen köz kahrolsun!

Tokat olupta zalime,
İnmiyorsa el kahrolsun!
Hiç yoksa bir kaç kelime,
Denmiyorsa dil kahrolsun!

Zalime sövgü yazmayan,
Kırılsın kalem kahrolsun!
Yan yatıp keyfin bozmayan,
Eş dost el alem kahrolsun!

Doyurmuyor ise acı
Yede çatla aş kahrolsun!
Derdi tek tahtı ve tacı,
Düşünmekse baş kahrolsun!

Kahrolsun gayrisi Haktan,
İnsanlık geçmiş bir çoktan,
Gardaşa saplanan oktan,
Yanmayan yürek kahrolsun!

Usta Kalemler

Aşık dokunurken tele
Derdi bilmez tel utansın
Ateş yanar, döner küle
Yâri yakmaz nar utansın

Eloğlu aya çıkarken
Uzaya uydu koyarken
Attığım adım izlerken
Yerde kalan yoz utansın

Kendin Medeni sananlar
Varıp, bedeni satanlar
Şerrin dümeni olanlar
Ferden ırak yüz utansın

NURANİ aşkla yanarken
Hep daldan dala konarken
Hizmet için yol koşarken
Arda kalan kul utansın.........Osman Nurani Bey ///31/08/2013

seni sevmeyen yüreğe
sensiz doğacak güneşe
sensiz geçecek güne
o sensiz karanlık geceler kahrolsun.... Levent Karakaş Bey

bel bağlayan haktan gayrı
gelir mi kimseye hayrı
sözü ayrı özü ayrı
dil kahrolsun kul kahrolsu... Hamit Yalçın Bey

Zalimi alkışan eller
Alime kalkışan diller
İlimi pekişen yollar
Ayaklanan diz kahrolsun

Masumları gözde alan
Mevsimleri bizde çalan
Cisimleri közde yılan
Takip eden iz kahrolsun

Gülü dikene sıyıran
Kulu çekene ayıran
Dili köküne kayıran
Kızarmayan yüz kahrolsun

Korkmuyorsa eğer haktan
Ürkmüyorsa ciğer oktan
Tartmıyorsa değer yoktan
Gönül delen söz kahrolsun... Fatma Alageyik Hanım