Yine bir sonbahar gününde uçan yapraklar
yere düşüp sürünürcesine uzaklaşan
ve sonunda toprak olmaya mahkum
bu yolda ümitsizce ilerleyen işte benim
Alın yazısı dedim bütün mutsuzluğuma
çektim feleğin bütün kahrını
çökmüş,kahrolmuş bir yığın hüzün
altında kalarak ezilen işte benim
Bir ilkbahar günündeki ılıklık
gözleri parıldayan ve cıvıl cıvıl günlerim
dalga dalga elimde saçları
bir yar sevipte kaybeden işte benim.
Kayıt Tarihi : 8.9.2007 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!