Kahrolayım Şiiri - Veysel Eraslan

Unutma eksik olmaz gönlümdeki kredin;
Sen bir iste ben beşi; vermezsem kahrolayım…
Hangi dağlarda bittin, söyle nerde türedin,
Bahar gelsin dağlardan; dermezsem kahrolayım…

Gök göllerde baktın mı, cemaline, aynına,
Perçemlerin dökülmüş gerdanına, boynuna,
Kardelen olup girsen, karın, buzun koynuna,
Sen ordasın diyerek; girmezsem kahrolayım…

Ay bile kıskanıyor, gönlümdeki yerini.
Unutmak imkânsız be simsiyah gözlerini!
Ölçtüm, biçtim, tarttım da o gün ki sözlerini;
Bir gel desen yeterli; varmazsam kahrolayım…

Ayaza mahkûm etti dört mevsim kader beni.
Hayallerin dağlarda çevirir güder beni.
Yaralı ceylan gibi bırakır gider beni.
Saçların sargı olsun; sarmazsam kahrolayım…

Veysel’in deli gibi düştü senin peşine,
Deme sakın delinin sevda ile işine,
Bunca yıl nerdeymiş rastlamamış eşine,
Şeytanın bacağını; kırmazsam kahrolayım…

04.05.10
Veysel ERASLAN
Yozgat