Kahrolasın Şiiri - Gürsel Pal

Kahrolasın,
Mahvolasın,
Gelmesin baharın,
Ne de yazın...
Sen gülmeyesin koca şehir
Yıkılasın içimde paramparça olasın.
Ver sevdiğim her şeyi bana artık,
Saklama boşuna yazık olacak sana yazık.
Ben hayallerimle var ederim seni
Rüyalarımda yıkarım her metreni, santimini.
Ver artık yeter oldu gizlediğin,
Ne varsa aldın benden sevdiğim.
Yapma artık sıkılıyor yüreğim,
Gözlerimden akan damlalarla
Seni haritamdan silerim.
Mahvolasın, kahrolasın...
Çiçekler açmasın dallarından
İnsanlar geçmesin yollarından.
Bir bedeni ruhu ve yüreğimi çok gördün bana?
Seviyorum onu canına yandığımının şehri
Beni anlasana.
Yıkılasın, toz olasın
Eğer sevdiğimi vermezsen
Beni de yıkılırken içine alasın
Sevgilim içinde ölürken
İkimize de mezar olasın.
Ateşimizle ahımızla sen yanasın.
Doğacak yeni aşklara
Sen can olasın.

Melankoli