Yedim durdum kendi kendi kendimi
Zalim kahırlar yüzünden
Unutursun gülmeyi aklına bile gelmez
Kahrolası kahırlar yüzünden
Feryat etsem sesim duyulmaz
Aman desem sesim hiç çıkmaz
Yiğit olsam da gücüm yetmez
Kahrolası kahırlar yüzünden
Ağlasam göz yaşlarıma bakan olamaz
Gülme nedir bilemiyorum unutmuşum
Yıkıldığın anlarda ki zamanlar
Umutlarımın boşa çıkması
Kahrolası kahırlar yüzünden
Düşünsem de düşünmesem de
Çözümü karışık çatallı yol
Yarınların umutları gözümü korkutuyor
Karanlıklar her zaman benimle olmuştur
Kahrolası kahırlar yüzünde
24.03.2003 İstanbul
Mustafa İleriKayıt Tarihi : 8.9.2012 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!