Kahrolacaksın! Şiiri - Bahar Gülşen

Unutamayacaksın beni...
Etrafına baktıkça hatırlayacaksın,
yalnız uyuduğun her gecenin sabahında,
düşündükçe beni,
kahrolacaksın! ..

Her geçişinde geçtiğimiz sokaklardan/
yıldızlı gecelerde/
denizin kıyıyı dövmelerini duydukça,
yokluğumu hatırlayacak,
kahrolacaksın! ..

Unutamayacaksın beni.
Yalnızlığına yanacaksın / çaresizce/
isyan edeceksin...
Unutmaya çalışacaksın, olmayacak.
Kahrolacaksın! ..

Hatıralar kemirdikçe beynini,
şakakların zonklayacak,
Ve.. eşlik edecek titreyen dudakların,
gözyaşlarını tutamayacak,
kahrolacaksın! ..

Unutamayacaksın beni.
hatırlayacaksın yaşananları an be an.
Benden kalan son öpücüğü okşayacaksın,
Dudaklarında / yanarak yeniden/
çılgınca sevişmelerimizi düşleyecek,
kahrolacaksın! ..

Unutamayacaksın beni...
Düşledikçe gözlerimi / yeniden /
ardında ki mana belirecek,
gerçeği geç de olsa anlayacaksın.
Farkedeceksin geçip gittiğini baharın,
bir kez daha kahrolacaksın! ..

(sevdası bölünenler için...)