beni eğer bırakacaksan
kahrol
bu umutsuzluğa düşürüp,
bir de kaçacaksan,
kırk bin yıl geçse de dönmeyeceksen
kahrol
girdiğim her mekan sen,
duyduğum her tınıya eşsen,
ve kayıp gidecekse ellerimden
tuttuğum onca hayal
ölümüm olacaksan yaş almadan
ve kopacaksa çığlıklar
eski bir poyrazdan
kahrol
dalgalara bıraktıysak dengemizi
ufukta görünecekse ayrılık
ve dönülmeyecek bir yöne saptıysan
uzanamayacak kadar yorgunsan
kahrol
kimsesizliğe alışmış
ve kimliksizliği edindiysen
özgürlük kokuyorsa evin
hiç bir daha hiç görmeyecekse gözlerin
kahrol
kahrol
Kayıt Tarihi : 2.2.2023 01:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!