Beynim çatlarcasına düşüncende
kalbim yorgunu sahipsizliğin
yüreğim saklarcasına sevdanda ;
kahrına tutsak
sükunetin yokluğuyla, çığlıklarında;
tutulurcasına boğulmak
adanmak özgürlük ile
prangalarla yokluğuna katlanmak;
tutkudan öte değil..
alıp başımı gidiyorum
ne sevdanı ne de o gül yüzünü götürmüyorum
yok artık hiçbir şeyin kastı!
ruhum istencine kavuşurken;
gidebildiğim her yerde baharın kokusu
kahrını koyverdim gayrı
Elvera Korkmaz
Kayıt Tarihi : 7.5.2017 20:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
binlerce şükürler ola.. sabrın sonunda sükunete erebilmek adına 20.52

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!