Cana cefa kıl ya vefa
Kahrın da hoş, lutfun da hoş,
Ya derd gönder ya deva,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Hoştur bana senden gelen:
Ya hilat-ü yahut kefen,
Ya taze gül, yahut diken..
Kahrında hoş lutfun da hoş.
Gelse celalinden cefa
Yahut cemalinden vefa,
İkiside cana safa:
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ger bağ-u ger bostan ola.
Ger bendü ger zindan ola,
Ger vasl-ü ger hicran ola,
Kahrın da hoş, lutfun da hoş.
Ey padişah-ı Lemyezel!
Zat-ı ebed, hayy-ı ezel!
Ey lutfu bol, kahrı güzel!
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Ağlatırsın zari zari,
Verirsen cennet-ü huri,
Layık görür isen nari,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Gerek ağlat, gerek güldür,
Gerek yaşat gerek öldür,
Aşık Yunus sana kuldur,
Kahrında hoş, lutfun da hoş.
Kayıt Tarihi : 6.11.2006 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kahrın da hoş, lûtfun da hoş
Çok sevilerek okunan ve ilahi olarak da söylenen 'Kahrın da hoş, lûtfun da hoş' şiiri, mutasavvıf şair İbrahim Tennurî hazretllerine ait bir şiir olup, merhumun Fatih Sultan Mehmet Han'a ithaf ettiği Gülzar-ı Manevi adlı eserde mevcuttur.
Burada üzücü olan durum Yunus Emre gibi şiirimizin zirvesindeki bir mutasavvıf şaire kendisine ait olmayan bir şiiri mal etmektir.
Önce Türkçe mi öğrensek Necdet Bey?
TÜM YORUMLAR (16)