Kahrımı Oya Gibi İşlerken Yüreğime

kahrımı oya gibi işlerken yüregime,,
kırık,dökük dökülür gülen gözlerimden.
yeşeren ümitlerin işlenmişken ruhuna,
umut bahçelerinin kuruyan çiçeği ben.
baş verip,kol keserek döndüm durdum peşinde,
bilmeden açılmıştı gönlümde hüzünleri,
yırtılmış şafakların uçları kan aglarken,
gündüz ağlayan güneş,yaktı tüm ümitleri.
sardı birden bire tüm ömrümü yalnızlık,
birde gidince sen, kurudu yağmurlarım.
aldın bütün sevgini,giderken sen yanına,
veda diye buseyi konduruver yüzüme.
istersen gece git,aglayışım görünmez,
gelişin gündüzleri hayal gibi heybemde.
gidince duvarlara vuracak yoksulluğum,
kapıları kapalı odamda kalacagım.
bilmedim, sevdanın yıldırım acısını,
vurup gideceğinin hayalini kurmadfım.
alışmıştım kirazsı dudakların tadına,
giderken bana degil, dudagıma veda et.
ben yüzümü dönünce, sessizce gidiver,
bırak,toplama kalsın, yataktaki o resmin.
istersen selam gönder, göklerdeki yagmura
seni kırmasın, yağsın, veda etmesin sana.
sen giderken son defa, bırak bakışlarını,
hesabım var benimle, seni seven kalbimle.
giderken son defa sen, bitirdiğin aşkıma,
başlarcasına veda et, sevgiğin yüregime.