Kahretsin Şiiri - Emel Cengiz

Kahretsin
Zamansız çiçeğe durdu ağaçlar
Umuda yolculukta
Ayyuka çıkan sessiz feryatlar
Bu zaman tünelinde,
Geriye dönme özlemiydi, yürekteki fırtınalar
Yanlış zaman, yanlış mekan, yanlış insanlarda arananlar
Kahretsin!
Buydu duygu selinde aldanmalar
Kahretsin!
Buydu yaşadığım yaşanmamışlıklar
Kahretsin!

Şimdi yüreklerdeki sevgi
Öksüz kalan çocuklar gibi
Yarın ise hiç düşleyemediğimizdi
Bugüne hasretin prangalı mahkumuyduk
Ayrılıklara söylenen türküler
Olmazlarda, kaybolmuşluğun
Bir bütünü tamamlayamamışlığın
Kendi kendini aldatmışlığın
Soluksuz kalmış deli yüreğimin kanıtıydı
Kahretsin!

Kahretsin!
Yüreklerdeki kıvılcım yangınlara çevrilseydi
Dur denilseydi bu bilinmeyen gidişe
İnsan umarsız sevgilerle değil, kendisiyle yüzleşseydi
Ayrılık rüzgarları, bilmediğimiz ülkelerde esseydi
Vakit var,
Yarınlar avuçlarınızda,
Gün sizin denseydi
Yaşanmamışlıklara yeniden fırsat verilseydi
Kahretsin!
Gündönümlerinde sevgiler çiçeklenseydi
Aykırı dönseydi dünya, arınıp olmazlardan
Sevda yelkenleriyle deli maviler birleşseydi
Olmadığı yollarda aranmasaydı beklenenler, özlenenler
Kahretsin!
Sevi selleri evreni meçhule sürükleseydi
Ne olurdu beklentiler umut umut yeşerseydi
Bütünleseydi istenilenler tüm yarımları
Kahretsin!
Olmazları olur yapmak bütün olay mı?
Kahretsin!
Sevgisiz yaşamak insan için kolay mı?