Kendime saklı bir hayatım vardı, küçücük mutluluklarım devleşirdi içimde...
Heyecanlarım koskocamandı, saklardım içimde. herşey gizli benliğime sığınırdı...
Ve herşeyin ardına hep gizli sorular takılırdı... Nereye kadar gidecek bu küçücük gülüşlerim ve nerede niçin son bulacaktı, bunlar, hep endişelerimdi...
Yağmurdan sonra kuru güneş, fırtınadan sonra meltem rüzgârları...
Bazen de buz dağları gibi sürüklenip dağılırdım buz kalıpları gibi donuklaşarak…
Hayatımın en sevinçli karelerini içimde gizlerdim, kuytularda güler, kalabalıklarda sessiz ve de suskun kalırdım…
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



eevet. rüyadan uyanmak acı. kaybettiklerimiz acıtıyor, özlemler geriyor. ama hayat devam ediyor. dörtte üç suçlu değilsek hayatı yaşamaya devam etmek hakkımız. silkelenip yerimizden baktıklarımızı görmeliyiz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta