Kendime saklı bir hayatım vardı, küçücük mutluluklarım devleşirdi içimde...
Heyecanlarım koskocamandı, saklardım içimde. herşey gizli benliğime sığınırdı...
Ve herşeyin ardına hep gizli sorular takılırdı... Nereye kadar gidecek bu küçücük gülüşlerim ve nerede niçin son bulacaktı, bunlar, hep endişelerimdi...
Yağmurdan sonra kuru güneş, fırtınadan sonra meltem rüzgârları...
Bazen de buz dağları gibi sürüklenip dağılırdım buz kalıpları gibi donuklaşarak…
Hayatımın en sevinçli karelerini içimde gizlerdim, kuytularda güler, kalabalıklarda sessiz ve de suskun kalırdım…
Tamamını Oku
eevet. rüyadan uyanmak acı. kaybettiklerimiz acıtıyor, özlemler geriyor. ama hayat devam ediyor. dörtte üç suçlu değilsek hayatı yaşamaya devam etmek hakkımız. silkelenip yerimizden baktıklarımızı görmeliyiz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta