Kahreden Yokluğun Şiiri - Emel Cengiz

Yakındaki uzaklarını yaşadığım
Anılarına sığınıp, sakladığım
Karalarına vurgunum
Sesine tutkum
Yokluğunu ruhumda duyduğum
Büyü bozuldu, dengeler gibi
Sevmiyorsun anladım, eskisi gibi
Günü güne ekleyip beklediğim
Bil ki sensizlikle umarsız melankoliğim
Ne umutlar besleyip, büyütmüştüm..
Kahretsin!
Söyleyemediğim herşeyi; beklemiştim..
Köle oldum saçma sapan arzulara
Sensiz yarınlarım kapkara
Bir hasret şarkısını
Yapayalnızlığımda söylüyorum
Mutluluk çok çabuk yakalanmıyor
Gel diyorum, nefesim tükenene dek
Görmek istiyorum yüzünü, özledim diyerek
Yokluğunla tükeniyorum
Düşmeyeceğin yolları gözleyerek..