Kahreden Uyku Şiiri - Nazif Çavdar

Eşsiz güzellikleri ülkemin.
Siz,
Sahillerini süsleyen palmiyeler.
Sen,
Rüzgarda kanat süzen martılarıyla
Deniz.
Ben doğduğumda siz,
Gözlerimin rengindeydiniz…
Çelik ve beton griliği ektiler yerinize.
Şarkılarda kaldı güzellikler.
Anılarım dünü özler.
Umutlarım geleceği.
Çoktan tükendi
Denizlerimin balıkları.
Son yeşil ormanlar da
Günlerini sayıyorlar.
Ülkemin sahipleri mi,
Onlar,
Uyuyorlar…

Mesela İzmir’de.
Kordon’da bir sahil lokantasında
İzleyemezsiniz artık
Güneşin batışını.
Yaz akşamlarında körfez
Alev, alev yanmıyor.
Güneşin kızıllığı yansımıyor suda.
Ya da;
Hesapsız yolların parçaladığı doğasıyla
Yağmur sularını kucaklayamıyor artık
Karadenizim.
Tarihinin en yıkıcı depremini
Yaşıyor kentlerim.
İsyan etse de geçmişleri
İnsanları uykuda.
Hepsi
Uyuyorlar…

Henüz beş yaşında,
Yaşam telaşında.
Her köşe başında
Gelecek dileniyor çocukları.
Aç gecelerinin yatağı yapıp
Para makinelerini
Betonlarda uyuyorlar.
Asırlık medeniyetlerin
Ardında kalan,
Toprağa gömülü tarihin
İniltilerini duyuyorlar
Soğuk taşlara yapışmış kulaklarında.
Tarihe yamanmış gecekondularda
Bilinçsiz beyinler
Her gece
Bedenlerini yeni çocuklara soyuyorlar.
Uyuyorlar…

Zindanlara tıkılmış
Aydını, aydınlığı
Işıtamıyor geceyi.
Dillerden, kalemlerden dökülen birkaç heceyi,
Kapıp gidiyor şahinler.
Çalışanı,
Hayatta kalabilmenin telaşında.
En verimli çağında yaşamın,
On sekiz yaşında, gençlik,
Savunurken dışa karşı bütünlüğü,
Sahipsiz bir yok oluş içeride.
Parsellenmiş sahilleri dolduran
Gözde yalılarında varsıl beyler,
Pisliğine göz kapattıkları dalgaların
Kıyıya vuruşunu duyuyorlar.
Uyuyorlar…

Yeter mi yok oluşu,
O sesin de.
Gördünüz yetmedi.
Yalıların, Otellerin, Villaların ardında
Yitip gitti Ege’nin, Akdeniz’in dalga sesleri.
Fabrika atıklarından kokuşmuşsa deniz
Ne gam.
Kokuyu hissedince nefesinde,
Bakir koylarıyla
Yeni yalılara amade doğa.
O, evrenin en hazır fahişesi.
Dilediğin an uzan üstüne.
Gebe kalıncaya dek.
Sonra,
Sonra,
Sancılansın doğa.
Sel olup aksın suları
Ölüm doğursun
Çocuklarınıza kardeş.
Adını Afet koyun…
Uyuyun ülkemin insanları
Hala uyuyun…