Kahreden Sevgi Şiiri - İsmet Temur

Güzel, masum diye, ceylan gözlüm dedim
Bilemedim melekmi yoksa şeytanmısın
Masumca girdin kanıma, hiç düşünmedim
Sen benim kaderimmi yoksa ecelimmisin

Baktıkça gözlerine senden öte seni bulmak
Sende senden ötesini görmek istedim
Baktıkça kara sandığım gözlerine gülüm
Düştüm karanlık kuyulara çıkamaz oldum

Attığın, dibi görünmez kuyu, zifiri karanlık
Sen ondan karanlık ettin, kararttın dünyamı
Gündüzlerim bile gecelerden kara oldu
Baktığım her yerde sen, bilmem bana ne oldu

Aşk desem aşk değil, Sevgi desem sevgi değil
Bilmemki ne ettin, aldın aklımı başımdan
Seni sen olarak sevdim, bilemedimki sen
Sen değil, senden öte yaratılmışsın taştan

Bebek yüzün altında acımasız, vicdansız
Acı vermek için yemin etmiş bir şeytan
Sapladın acımadan hançeri sineme
Zehir ettin üç günlük ömrümü sen bana

Anlatırım anlamazsın, söylerim ikna olmaz
Kendince bir yol seçmişsin, kader bilirsin
Dinlemez beni hep kendi doğrunu dersin
Sevdim dersin, sevmez acımasızca kahredersin

Karanlık bakışlarınla içime akıttığın zehri
Sevgi diye kandırıp, ıztırap verirsin
Sana edilmiş kötülüğüm yoktur bilirim
Bilemediğim sen neyin intikamını alırsın

İsmet Temur