Kahreden Sensizliğe Şiiri - Turgut Erdoğan

Ağlıyorum... Ayların biriktirdiği bir hüzün seli boşalıyor gözlerimden.Hep seni düşünmek, durmadan seni düşünmek nasıl kahrediyor beni sen bilemezsin! ! ! Seninle hiç yaşamadık biz, bir elmanın iki yarısı iken hiç bütün olamadık. Onun içindir ki sensizliğin dayanılmaz sancıları gitgide büyüyor içimde.Bir kıvılcım attın sol yanıma, şimdi ülkeler yanıyor oralarda.Bir anda baştan başa özlem kesildiğimi hissediyorum. Her uzvum aklıma ve irademe isyan ediyor.Özlem, milyonlarca iğne halinde saplanmış tenime. Ancak sen çıkartabilirsin onları birer birer. Yaktığın bu özlem ateşini ancak sen söndürebilirsin... 27 Mayıs 2007 / Side (SiiR_AdAM)