Kahramansız Bir Hikaye

Nerede hani bende en sevdiğini söylediğin şey olan o çocuk gülüşlerim
En son sana vermiştim ben onları nerede unuttun söyle bari bende bileyim
Verme geri bana hiç öyle o kırık dökük tebessümleri yok onlar benim değil
Ah bir de soruyor musun hala onca şeyden sonra bilki sana hakkım helal değil

Elimde değil ki dilimin ucuna kadar gelip yuttuklarım acıtır içimi
Dibindeyim bak tükenmişliğin zamanla geçer dediklerimin hiçbiri geçmedi

İçime içime atarım ben yine acımı susarım senin ruhun bile duymaz
Zararım kendime olur benim yine yalnız yanarım yanarım sana bir şey olmaz
Efkarım boyunu aşar kalbimin dalarım boğulur giderim bir kurtaran çıkmaz
Lafını kendine sakla sende sus söz bitti artık bu hikayeden kahraman çıkmaz