6 Şubat sabahı,
şafak sökmeden önce
Kahramanmaraş sarsıldı.
Yer kabuğu çatladı,
7.8 ve 7.5 büyüklüğünde
iki darbe vurdu aynı gün.
Mercalli’nin en şiddetli XII’si
bir milletin kalbini durdurdu.
53 binden fazla can
toprağa karıştı,
Suriye’de binlercesi daha
sessizliğe gömüldü.
Yaklaşık 138 bin yaralı,
milyonlarca göç eden insan,
518 bin konut enkaz,
128 bin ağır hasar…
İki milyondan fazla yürek,
barınacak bir yuva aradı.
Pazarcık’tan Elbistan’a
fay çizgileri kan gibi aktı.
Batıya kayan toprak,
binlerce artçıyla
acıya yeni yankılar kattı.
Ama bu yıkımın ortasında bile,
insan zincirleri kuruldu,
küçük eller, büyük ellerle buluştu.
Bir şehir, külleri içinden
yeniden doğmayı fısıldadı.
Kahramanmaraş,
bu sessiz çığlıkta
hem acının adı oldu
hem de umudun.
Kayıt Tarihi : 17.8.2025 18:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
6 Şubat 2023’te Türkiye, tarihinin en büyük felaketlerinden birini yaşadı. Saat 04.17’de Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesi merkezli 7.8 büyüklüğünde deprem meydana geldi. Aynı gün öğleye doğru, bu kez Elbistan merkezli 7.5 büyüklüğünde ikinci bir deprem vurdu. On ili kapsayan bu felakette 53 binden fazla insan hayatını kaybetti, yaklaşık 138 bin kişi yaralandı. Suriye’de de binlerce kişi yaşamını yitirdi. Yaklaşık 518 bin konut tamamen yıkıldı ya da oturulamaz hale geldi; milyonlarca insan evsiz kaldı. Deprem, sadece binaları değil, şehirleri ve hayatları yıktı. Pazarcık’tan Elbistan’a kadar fay hatları yüzeyi yardı, batıya kayan toprak büyük yarıklar bıraktı. Günlerce süren binlerce artçı, korkuyu diri tuttu. Ama enkazların arasında, insanlar birbirine sarıldı. Dünyanın dört bir yanından gelen yardımlar, umut zincirine katıldı. Çocuklar, kadınlar, yaşlılar… Herkes yıkıntılar arasından yeniden hayata tutunmaya çalıştı. Bu deprem, sadece bir yıkım değil, aynı zamanda dayanışmanın, umudun ve insanlığın da unutulmaz bir sınavı olarak tarihe geçti.
TÜM YORUMLAR (1)